Ik ben twaalf en sta naast onze Simca 1100. Een bruine naar sigaren ruikende roestbak die vroeger van opa was. Voor vijf gulden doe ik anderhalf uur alsof ik de auto poets. De autoradio staat voluit aan. Ik lig langdurig op de achterbank en als de tijd om is, zet ik de auto zelf op het grindpad naast ons huis. Dat mag van mijn vader.
Ik weet niet wat mij bezielt maar deze zaterdag besluit ik een rondje door de buurt te rijden. Ik start de auto en geef gas. De Simca schiet vooruit de Beatrixstraat in. Ik geniet en zet de radio harder. Spank! Ik geef plankgas en ik zing voluit mee. Hoehoeeeehoehoee. Rechtsaf de Emmastraat in. Spank! Ik zwaai stoer naar een vriendje die met open mond zijn fiets stilzet. Dan gaat het mis.
Een rookpluim vult de cabine. In paniek rij ik met een verhitte motor en brandende ogen terug naar huis. Zestig in zijn één is niet goed voor een Simca. Ik word duizelig. De motor gilt heel eng en de rook slaat op mijn longen. Hoestend - met het hoofd uit het open raampje - rij ik met hoge snelheid ons pad op. Ik rem, draai de sleutel om en gooi de deur open. Rochelend val ik uit de auto. Koppijn. Rode ogen. Brandende longen. Mijn vader staat mij met de armen over elkaar op te wachten. Spank, schreeuwt Jimmy. Hoehoeehoehoeee.
