Als je dertien bent snuffel je graag in de kamer van je grote broer. Als hij er niet is ga je als een ontdekkingsreiziger op zoek naar verborgen schatten. Ongeschoren vrouwen kijken mij vanuit de Playboy verlangend aan. Brooke Shields. Pamela Sue Martin en Dolly Parton.
Dat snuffelen doe je niet alleen aan zijn lectuur, maar ook aan zijn stereotoren. Het bloedbad dat mij is beloofd als ik met mijn fikken aan z’n torentje kom, maakt het draaien van zijn platen extra spannend. Supertramp, Kiss (een gekleurde LP), Tol Hansse, Kate Bush en alles van Jean Michel Jarre. Geinig, maar volledig de weg kwijt natuurlijk. Daarom heb ik zelf een LP van Herman Kelly gekocht. Percussion Explosion. Van het door opa in mijn handen gefrommelde tientje, met de geheimzinnige woorden ‘niemand zeggen, zakdoekje leggen’. De langspeler van Herman Kelly ligt in mijn piepkleine kamer voor het grijpen, maar grote broers snuffelen niet. Die zijn volledig in de ban van hun hormoonhuishouding en bijbehorende talgproduktie.
Tot ik op een dag, bovenaan de trap, wordt opgewacht door mijn broer. Zijn stereotoren staat nog aan. A declaration of war. Alle reden om mij achter zijn uitgebouwde Opel te binden. Nadat hij mij eerst flikflakkend van de trap had gescholden. Terwijl zijn donderpreek over mij heen drijft, zie ik tot mijn schrik dat de LP van Herman nog doodleuk op zijn pick up ligt. Dat heeft mijn grote broer nog niet gezien. Ingrijpen nu, anders heb ik gebroken beats. Ik bied nederig mijn excuses aan en lieg dat het eten beneden op tafel staat. Als hij na een halve minuut weer roodaangelopen en zwaar hijgend voor mij staat heb ik Herman Kelly gered, met mijn leven. De Opel wil niet starten.
Home: oorbijter
